Chińskie propozycje z kategorii herbaty świata
Chińczycy twierdzą, że wszystko zaczęło się kilka tysięcy lat temu, gdy cesarz Shennong przemierzał kraj w poszukiwaniu pożytecznych roślin i ziół. Pewnego dnia odpoczywał zdrożony po dniu wędrówki. Przyniesiony przez wiatr liść herbaciany wpadł do kociołka z podgrzewaną wodą. Orzeźwiający zapach skłonił cesarza do spróbowania powstałego napoju. Ku swojemu zaskoczeniu, przekonał się nie tylko o jego wspaniałym smaku, ale również zauważył, że opuściło go całe zmęczenie. Shennong jest postacią mityczną, ale prawdą jest, że to właśnie Chiny są ojczyzną herbacianych listków, a herbaty świata obejmują sporą część asortymentu pochodzącego właśnie z Chin.
Najbardziej cenione i najlepsze herbaty zajmują miejsca na zaszczytnej liście "dziesięciu wielkich herbat Chin". My, Europejczycy znamy głównie herbatę zieloną oraz czarną. Jednak coraz większą popularność zyskują kiedyś nieznane gatunki, takie jak biała czy czerwona oraz oolong. Czym się od siebie różnią? Przede wszystkim sposobem, w jaki traktuje się zebrane listki w drodze do stania się podstawą aromatycznego naparu.
Herbaty zielone i białe
Zielona herbata jest podstawowym jej rodzajem. Zaraz po zebraniu liście suszą się, nie będąc poddane procesowi fermentacji. Pomimo że lista dziesięciu wielkich herbat Chin jest listą ruchomą, większość pozycji na niej zajmują właśnie herbaty zielone. Na jej pierwszym miejscu króluje zielona Xi Hu Longjing (Smocza studnia). Pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika herbaty!
Biała herbata powstaje w podobny sposób jak zielona, jednak surowcem do jej produkcji są wyłącznie najmłodsze, nierozwinięte jeszcze listki. W celu uzyskania szczególnie delikatnego smaku praktykuje się czasem przykrywanie krzewów w okresie formowania się pączków tak, by nie wytworzyły one chlorofilu. Ich zbiór jest możliwy jedynie na wiosnę.
Formą pośrednią między herbatą zieloną i czarną jest oolong, zwana także herbatą niebieską. Proces jej produkcji jest wieloetapowy i zakłada więdnięcie liści, ich wytrząsanie na specjalnych, bambusowych koszach i lekką fermentację oraz późniejsze palenie.
Herbata czerwona, a jednak czarna
Z kolei herbata czarna fermentuje w pełni. Największą popularnością cieszy się w Europie, a jednym z najlepszych jej gatunków jest Quimen Hongcha.
Co ciekawe, w Chinach mianem "czarnej" określa się często pu-erh, Europejczykom znana jako herbata czerwona. Jej picie niegdyś było przywilejem cesarza, obecnie jest zaś ceniona z powodu szczególnie korzystnego wpływu na zdrowie. Jej wytworzenie wymaga najwięcej czasu. Żeby herbaciane liście stały się herbatą czerwoną, konieczne jest wieloletnie leżakowanie w jaskiniach o specjalnym mikroklimacie. Daje to herbacie charakterystyczny, ziemisty posmak i intensywny aromat. Za najlepszą uznaje się pu-erh z prowincji Yunnan.
Herbaciane bogactwo Chin zawiera ogromną ilość rodzajów i gatunków. Traktowane są tam jak prawdziwe dobro narodowe, a dobry sklep z herbatami można śmiało porównać do skarbca.
